یک روز انتخاب چهار سال تحمل
عقل سلیم ایجاب می کند که انسان از وقایعی که اطرافش رخ می دهد، درس بگیرد و بر آن اساس تصمیم گیری کند. مثلاً در قضیه شوراهای شهر و عملکرد آنها به نظر می رسد گذشت چند دهه باید برای نتیجه گیری ما که چه وظیفه ای در قبال شکل گیری شوراهای آینده داریم، کافی باشد.
در دوره های اول می گفتند شورا نهاد نوپایی هست که باید به آن فرصت داد تا خود را دریابد و دوران آزمون و خطا را پشت سر بگذارند، اما نشان به آن نشانی که در برخی استان ها کشور، این نوپاها، هرگز بزرگ نشدند و همچنان کودک و بلکه نوزاد نارس ماندند!
در بررسی این موضوع که عوامل ناکامی شوراها در برخی از شهرهای استان مازندران کدامند، به نظر می رسد اولین مورد چگونگی احراز صلاحیت ها باشد. یعنی کسانی که داوطلب انتخابات شورای شهر می شوند باید افرادی فهیم، تحصیلکرده،خوشنام و متخصص و متعهد باشند نه اینکه هر کس سواد خواندن و نوشتن داشته باشد ویک دست کت وشلوار شیک بپوشد بتواند ثبت نام کند.
دیگر اینکه آنطور که مسئولان مدعی هستندانتخابات سالم برگزار شود نه اینکه سایه قومیتی بر آن حاکم باشد و سیاهی لشکرها رای بدهند. لشکرهایی که بخاطر سفارش بزرگ خاندانشان یا در جواب شام و ناهار خوردن ها یا دریافت کارت هدیه ها، پای صندوق می روند و آنقدر هم ناشیانه عمل می کنند که عملکردشان در حوزه های رای گیری محسوس شود اما عواملشان مانع از برخورد با آنها می شوند.
و اما نکته ای که بیش از هر عامل دیگری می تواند بر کیفیت شورای بعدی تأثیر گذار باشد، رای دادن مردم به کاندیداهاست. برخی از شهروندان عقیده دارند اگر قرار باشد افراد واجد شرایط وارد میدان نشوند،همان بهتر که اصلاً رای ندهند. این عزیزان باید بدانند که وقتی رای ندادند افرادی بدتر از اعضای شوراهای قبلی وارد می شوند و اگر طالب شکل گیری یک شورای منسجم و متخصص و متعهد هستید، خودتان جلو بیایید و افراد واجد شرایط را تشویق به داوطلب شدن کنید و کمکشان کنید که تا رای بیاورند و جدا شدن از مردم و انزوا طلبی دردی را دوا نمی کند.
همه ما باید عادت کنیم برای رای خود احترام قائل شویم، فرزندانمان را هم به این مهم واقف کنیم. یعنی به ارزش هارای بدهیم نه بخاطر این و آن و شکل و قیافه.
به یاد داریم در برخی از انتخابات قبلی شوراهای شهر ، تعداد زیادی از جوانان به صاحب عکس فتوشاپ شده ای رای دادند که بعد از نتیجه انتخابات دریافتند چه کلاه گشادی بر سرشان رفته است!
غرض اینکه هنوز هم دیر نشده و از دانشگاهیان، حقوق دانان و صاحبان تخصص های مورد استفاده در مدیریت شهری دعوت می کنیم تا در هم آورد مردم سالاری دینی حضور یابند و عرصه را برای نااهلان خالی نگذارند، اگر هم فکر می کنند رای نخواهند آورد، باز هم دریغ نکنند چون در آن صورت به تکلیف خود عمل کرده اند و چنانچه مردم قدردان نباشند (که چه بسا هستند) خود کرده را تدبیر نیست و ثابت می شود که اهالی شهرما تصمیمی برای پیشرفت و آبادانی آمل نگرفته اند یا هنوز باور ندارند که می توانند تصمیم ساز باشند !
